Een kijk achter de schermen van het Pentagon’s U.F.O.-Onderzoek

In het boek “Imminent” deelt een voormalig inlichtingenfunctionaris, die een ooit geheim programma leidde, enkele van zijn inzichten.

Luis Elizondo leidde ooit een geheim programma van het Pentagon dat U.F.O.’s onderzocht. In zijn boek beschrijft hij zijn inspanningen om meer transparantie te verkrijgen over wat er officieel bekend is over deze fenomenen.

Luis Elizondo kwam in 2017 in het nieuws toen hij ontslag nam als senior inlichtingenfunctionaris die een schimmig Pentagon-programma leidde dat U.F.O.’s onderzocht. Hij hekelde publiekelijk de buitensporige geheimhouding, het gebrek aan middelen en de interne tegenstand die volgens hem het onderzoek belemmerden.

Elizondo’s onthullingen veroorzaakten destijds opschudding. Ze werden ondersteund door explosieve video’s en getuigenissen van marinepiloten die onverklaarbare luchtverschijnselen hadden waargenomen, en leidden tot congressionele onderzoeken, wetgeving en een hoorzitting in het Huis van Afgevaardigden in 2023 waarin een voormalig Amerikaanse inlichtingenfunctionaris getuigde dat de federale overheid neergestorte objecten van niet-menselijke oorsprong heeft geborgen.

In zijn boek beweert Elizondo dat er een decennia lang U.F.O.-programma bestaat dat als een supergeheim parapluorgaan functioneert, bestaande uit overheidsfunctionarissen die samenwerken met defensie- en lucht- en ruimtevaartbedrijven. Over de jaren heen, zo schrijft hij, zijn technologieën en biologische resten van niet-menselijke oorsprong geborgen uit deze crashes.

“De mensheid is, in feite, niet de enige intelligente levensvorm in het universum, en ook niet de dominante soort,” Elizondo.

Het boek, “Imminent: Inside the Pentagon’s Hunt for U.F.O.s,” wordt op 20 augustus gepubliceerd, na een jaarlange veiligheidsbeoordeling door het Pentagon.

De goedkeuring door het Pentagon betekent geen onderschrijving. The New York Times verkreeg een vroege kopie van “Imminent” onder embargo.

Het Pentagon-programma dat momenteel bezig is met het aanpakken van U.F.O.-waarnemingen – tegenwoordig aangeduid als U.A.P., of “unidentified anomalous phenomena” – “zet zijn beoordeling van het historische archief van Amerikaanse overheidsprogramma’s voor U.A.P. voort,” aldus Sue Gough, een woordvoerder van het ministerie van Defensie.

Tot nu toe, voegde Gough eraan toe, heeft het programma “geen verifieerbare informatie ontdekt die de beweringen ondersteunt dat er ooit programma’s hebben bestaan voor het bezitten of reverse-engineeren van buitenaardse materialen, of dat deze momenteel bestaan.”

Meer transparantie

Elizondo was jarenlang een hooggeplaatste militaire inlichtingenofficier en leidde hooggeheime programma’s voor zowel het Witte Huis als de Nationale Veiligheidsraad. In 2009 werd hij gerekruteerd voor het Advanced Aerospace Threat Identification Program, dat rapporten over U.F.O.’s onderzocht.

In “Imminent” beschrijft Elizondo zijn strijd binnen het programma om de fenomenen te onderzoeken, en zijn inspanningen sinds zijn ontslag in 2017 om meer transparantie te verkrijgen over wat er officieel bekend is over U.A.P. Hij schrijft ook over persoonlijke ontmoetingen met U.A.P. – groene bollen die volgens hem zijn huis bezochten terwijl hij voor het ministerie van Defensie werkte.

Potentiël gevaar voor de mensheid

In het boek uit hij zijn bezorgdheid over het potentiële gevaar voor de mensheid door het bestaan van technologieën die volgens hem veel verder gaan dan wat de Verenigde Staten of andere landen hebben, of kunnen verklaren.

Elizondo schrijft dat de U.F.O.’s en “de niet-menselijke intelligentie die ze besturen, op zijn best een zeer ernstig nationaal veiligheidsprobleem vormen, en op zijn ergst, de mogelijkheid van een existentiële bedreiging voor de mensheid.”

In een voorwoord bij het boek schreef Christopher Mellon, een voormalig plaatsvervangend assistent-secretaris van defensie voor inlichtingen, dat zonder Elizondo “de Amerikaanse regering nog steeds het bestaan van U.A.P. zou ontkennen en zou nalaten een fenomeen te onderzoeken dat misschien wel de grootste ontdekking in de menselijke geschiedenis is.”

Het programma onder leiding van Elizondo onderzocht waarnemingen, bijna-botsingen en andere ontmoetingen tussen U.A.P. en vliegtuigen. Het verzamelde ook gegevens van incidenten waarbij militaire en inlichtingenoperaties betrokken waren, inclusief beelden van buitengewone manoeuvres van U.F.O.’s die herhaaldelijk werden vastgelegd door geavanceerde sensoren.

Strikte geheimhouding

Binnen het programma, zegt hij, leerde hij dat voertuigen met technologie die “verder gaat dan de volgende generatie” die sinds de jaren 1940 zijn waargenomen. In de vroege jaren 1950, toen U.F.O.’s een nationale veiligheidskwestie werden tijdens de Koude Oorlog, werd strikte geheimhouding gehandhaafd. “Degene die dergelijke technologie beheerst, zou de wereld kunnen beheersen,” schreef Elizondo.

Veel van de informatie die door dit programma is verzameld, blijft geclassificeerd, maar twee niet-geclassificeerde marinevideo’s van U.A.P. werden vrijgegeven voor publicatie op verzoek van Elizondo en werden gepost door The New York Times toen het in december 2017 het nieuws over de geheime U.F.O.-eenheid van het Pentagon bracht.

In een interview zei Elizondo dat hij uit eerste hand kennis had van waarover hij sprak, maar dat zijn veiligheidsmachtigingen hem verhinderden om de bron van zijn kennis uit te leggen. Hij kreeg goedkeuring van het Pentagon om zijn boek te publiceren, deels door enkele van de informatie toe te schrijven aan andere bronnen wiens opmerkingen eerder waren goedgekeurd. Elizondo zei ook dat hij geen goedkeuring had om zijn betrokkenheid bij andere geheime projecten dan het programma dat hij ooit leidde, te bespreken.

Met geen eerdere interesse in U.F.O.’s, groeide Elizondo op in Florida, als zoon van een Amerikaanse moeder en een Cubaanse vader die vocht aan de zijde van Fidel Castro voordat hij brak met hem en zich aansloot bij de invasie van de Varkensbaai in 1961.

Door zijn vader werd hij geleerd om te schieten, motor te rijden en te vliegen. Hij ging naar de universiteit en meldde zich aan bij het leger. Hij diende in Afghanistan en leidde ook antiterrorismemissies tegen ISIS, Al Qaeda en Hezbollah, en leidde later geheime programma’s op de marinebasis en de gevangenis op Guantanamo Bay.

Advanced Aerospace Weapons System Applications Program

In 2007 lanceerde de Defense Intelligence Agency het U.F.O.-gerelateerde Advanced Aerospace Weapons System Applications Program, dat werd gefinancierd met 22 miljoen dollar die waren verborgen in een niet-gepubliceerd budget, verkregen door Harry Reid, destijds de meerderheidsleider in de Senaat.

In 2009 werd Elizondo de hoogstgeplaatste officier die dat programma’s opvolger leidde, het Advanced Aerospace Threat Identification Program, samen met James Lacatski en Jay Stratton. Lacatski, een raketwetenschapper voor de Defense Intelligence Agency, en Stratton, een inlichtingenfunctionaris bij het U.S. Strategic Command, maakten beiden deel uit van het voorloperprogramma.

Gefrustreerd door wat hij beschreef als interne tegenstand en een gebrek aan middelen om wat hij zag als een ernstige bedreiging voor de nationale veiligheid aan te pakken, nam Elizondo ontslag en besloot hij zijn zorgen kenbaar te maken aan de bredere inlichtingengemeenschap, het Congres en het publiek.

“Er blijft een vitale behoefte bestaan om de capaciteiten en intenties van deze fenomenen vast te stellen ten behoeve van de strijdkrachten en de natie,” schreef hij aan James Mattis, destijds minister van defensie, in zijn ontslagbrief van 4 oktober 2017.

All-Domain Anomaly Resolution Office

Na het vertrek van Elizondo werd het programma getransformeerd tot de U.A.P. Task Force. Tegen 2022 was het opnieuw geëvolueerd tot het meer zichtbare All-Domain Anomaly Resolution Office, of A.A.R.O, dat door het Congres werd gemandateerd om rapporten over U.A.P. te bestuderen en informatie vrij te geven aan het publiek.

Elizondo zei dat hij op 2 februari 2023 met de A.A.R.O.-directeur en zijn personeel bijeenkwam in een beveiligde faciliteit en hen geclassificeerde informatie gaf over de geschiedenis van het programma voor het bergen van crashes.

Elizondo behoudt nog steeds de hoogste veiligheidsmachtigingen en blijft adviseren voor de overheid.

Een ervaren wetenschapper met topgeheime machtigingen, die Elizondo in het boek aanhaalt, Harold E. Puthoff, maakte deel uit van Elizondo’s U.F.O.-programma. Puthoff, een natuurkundige en ingenieur met een Ph.D. van Stanford University, werkte 50 jaar lang als hoofdwetenschapper aan hooggeheime projecten voor de overheid, vaak rechtstreeks rapporterend aan het hoofd van de C.I.A. en adviseurs van het Witte Huis.

Elizondo “heeft ons geïnformeerd over informatie die hij heeft verkregen en die lijkt te zijn gebaseerd op eerstehands gegevens, en ik heb geen reden om dat in twijfel te trekken,” zei Puthoff in een interview. “Hij had zeker de machtigingen om primaire informatie te verkrijgen.”

Persoonlijke ontmoetingen met U.A.P

Elizondo schrijft ook in Imminent over persoonlijke ontmoetingen met U.A.P., waarbij hij groene, gloeiende bollen beschrijft ter grootte van een basketbal die gedurende meer dan zeven jaar zijn huis binnendrongen. De objecten konden door muren gaan en gedroegen zich alsof ze onder intelligente controle stonden, schreef hij.

De bollen werden ook waargenomen door zijn vrouw, twee dochters en hun buren.

Wat betreft “onze vrienden van buiten de stad,” schrijft hij; misschien zijn ze neutraal, of ze zouden een bedreiging voor de mensheid kunnen vormen.

“We kunnen onze kop niet langer in het zand steken, “we weten dat we niet alleen zijn.”