‘The Last of Us’ – Nu al één van de beste tv-series dit jaar

Het was dus geen griepachtig virus dat het bestaan van de mensheid bedreigd, maar een parasitaire schimmel die stijgende temperaturen gebruikte om te evolueren en van gastheer te veranderen. Dat is het angstaanjagende uitgangspunt van The Last of Us, een post-apocalyptisch prestigedrama gebaseerd op het spel met dezelfde naam.

Hoewel de serie onmiddellijke vergelijkingen met The Walking Dead oplevert, is het kloppende hart meer in lijn met Station Eleven van vorig jaar, waarmee het een verrassend stabiel en meditatief tempo deelt. Er is veel aandacht besteed aan zijn oorsprong als videogame, deels omdat het bronmateriaal eruitzag alsof het de beste kans tot nu toe zou bieden op een overtuigende overgang van console naar scherm.

De serie is aangepast door de maker van de game, Neil Druckmann, en de showrunner van Tsjernobyl, Craig Mazin, een combinatie die suggereerde dat het de trend van videogames die in een ander formaat zijn herwerkt, zou kunnen doorbreken.

Maar The Last of Us-games (het zijn er twee) bieden meer dan een stilistische blauwdruk. Ze zijn aangrijpend, emotioneel en diepgaand, maar ook boordevol actie. Degenen die bekend zijn met de franchise zullen herkenbare scènes, locaties en zelfs dialogen herkennen. Deze aanpassing vindt het bronmateriaal niet opnieuw uit, maar waarom zou het ook, als het bronmateriaal zo compleet is?

De serie begint met het uiteenzetten van een parasitaire schimmel apaocalyptsche theorie als een hypothetisch scenario, besproken door experts in een talkshow in de jaren zestig, daarna springt de serie naar 2003, wanneer het begin van dit worstcasescenario de samenleving met de seconde uit elkaar scheurt.

Dan springt het weer naar 2023 en de uitkomst het apocalyptisch extinction event. Wat overblijft van de samenleving is in handen van een autoritair militair regime dat vecht tegen rebellerende groepen die als terroristen worden beschouwd en het is er net zo vrolijk als de hel.

Pedro Pascal is Joel, een Texaanse bouwvakker van in de vijftig en leeft in de quarantainezone van Boston, waar hij grimmige onderhoudsklussen doet en een nevenactiviteit heeft op de verboden markt. Het leven is hard en meedogenloos. Uiteindelijk ontmoet hij Ellie, een 14-jarig meisje dat hij door de verwoeste VS naar het westen moet vervoeren. Ze is misschien wel de redder waar de wereld naar op zoek was.

The Last of Us is gewelddadig en sentimenteel. De serie spiegelt een wereld voor, waarin mensen doen wat ze kunnen om te overleven, met verschillende gradaties van afschuw; soms lijkt het niet eens het ergste dat kan gebeuren als je de snel bewegende, met schimmel bungelende geïnfecteerde tegenkomt.

Later in de serie, in een angstaanjagende aflevering, bewijzen mannen, geen monsters, dat ze wreedheden kunnen begaan die veel verder gaan dan de geinfecteerden. Toch slaagt de serie erin om de menselijkheid te vinden in de ruïnes – en dat maakt het de moeite waard.

Pascal is geweldig, maar Ramsey (Ellie) is fenomenaal. Ze is grappig, nors en scherp. Zien hoe de relatie van het paar zich ontwikkelt en verdiept, is wanhopig ontroerend. Er is echter meer aan de hand dan Joel en Ellie, en het heeft genoeg vertrouwen om ze voor grote delen van sommige afleveringen achter te laten.

In de derde, die bijna van filmlengte is, zien we de twee hoofdrolspelers nauwelijks. In plaats daarvan richt het zich op een overlever genaamd Bill en zijn relatie met een artiest genaamd Frank. Het is een prachtige omweg naar de wijdere wereld; zoals veel critici al hebben gezegd, is het misschien wel een van de beste tv-serie’s die je dit jaar zult zien.

De kleinere verhaallijnen halen die hoogten misschien niet, maar ze vergroten het bereik en verrijken het begrip. Melanie Lynskey verschijnt als rebellenleider in Kansas City, waar we ook een jonge man ontmoeten die op de vlucht is met zijn jongere broertje. We zien hoe Ellie terecht is gekomen waar ze is, in een episode vol nostalgie, en we zien pogingen om utopieën te creëren in een omgeving die tot op het bot dystopisch is.

The Last of Us is inmiddels beloond met een megahoge score op IMDb en staat nu al op hetzelfde niveau als Breaking Bad (2008–2013) en Game of Thrones (2011–2019).

The Last of Us is te zien op HBO Max.

---