Ana de Armas over haar Marilyn Monroe-film 'Blonde'

Hoe kan één van de beroemdste vrouwen die ooit heeft geleefd, bijna zes decennia na haar dood een raadsel blijven? Het is een vraag die de kern vormt van de blijvende culturele fascinatie voor Marilyn Monroe, het filmicoon wiens sexy-imago zowel een felle intelligentie als een tumultueus privéleven logenstrafte.

Gebaseerd op de bestverkopende roman van Joyce Carol Oates, Blonde en een langdurig project van schrijver-regisseur Andrew Dominik (The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford). Schildert Blonde een fictief portret van het leven van model, actrice, en zangeres, Norma Jeane Baker, misbruikte dochter van een alleenstaande moeder, tot de grootste beroemdheid ter wereld, Marilyn Monroe.

“Andrews ambities waren vanaf het begin heel duidelijk – om een versie van het leven van Marilyn Monroe door haar lens te presenteren”, zegt Ana de Armas (Knives Out, The Grey Man, No Time To Die) die schittert als het Hollywood-icoon. “Hij wilde dat de wereld zou ervaren hoe het werkelijk voelde om niet alleen Marilyn te zijn, maar ook Norma Jeane. Ik vond dat de meest gedurfde, onbeschaamde en feministische kijk op haar verhaal die ik ooit had gezien.”

Door zich voor te stellen wat er achter gesloten deuren had kunnen gebeuren, kreeg Dominik de kans om in Monroe’s innerlijke psyche te duiken. “Ze is diep getraumatiseerd en dat trauma vereist een splitsing tussen een openbaar zelf en een privé-zelf, wat het verhaal van iedereen is, maar met een beroemd persoon, speelt dat zich vaak in het openbaar af, op manieren die extra trauma kunnen veroorzaken”, zegt Dominik . “De film is erg bezig met de relatie met haarzelf en met deze andere persona, Marilyn, die zowel haar wapenrusting is als het ding dat haar dreigt te verslinden.”

Net als in de roman, herschept Blonde minutieus iconische momenten uit Monroe’s leven en carrière – inclusief haar adembenemende uitvoering van “Diamonds Are a Girl’s Best Friend” in Howard Hawks’ musical uit 1953 Gentlemen Prefer Blondes – maar ook een dramatische kijk op haar leven, met personages die zijn gebaseerd op historische figuren en op amalgamen van mensen die ze misschien heeft gekend. De sterke ondersteunende cast van de film bestaat uit Adrien Brody als The Playwright, Bobby Cannavale als The Ex-Athlete en Julianne Nicholson als Norma Jeane’s moeder.

“We hebben bijna een jaar lang, elke dag, uren aan deze film gewerkt”, verklaart de Armas. “Ik las Joyce’s roman, bestudeerde honderden foto’s, video’s, audio-opnamen, films – alles wat ik te pakken kon krijgen. Elke scène is geïnspireerd op een bestaande foto. We verdiepten ons in elk detail op de foto en discussieerden over wat er op de foto gebeurde. De eerste vraag was altijd: ‘Wat voelde Norma Jeane hier?’ We wilden de menselijke kant van haar verhaal vertellen. Roem is wat Marilyn de meest zichtbare persoon ter wereld maakte, maar het maakte Norma ook de meest onzichtbare.”

De toewijding van De Armas aan Blonde was onvermoeibaar – ze bracht elke ochtend tussen de twee en een half tot drie uur door in haar en make-up van de 47-daagse opname van de film voordat ze op de set aan het werk ging door een reeks emotioneel hartverscheurende scènes.

Haar onverschrokken, veelzijdige optreden maakte consequent indruk op Dominik. “Ik had echt geluk dat ik Ana had, want ze kon gewoon alles”, zegt Dominik. “Ze was zo goed. Ze zou er zo snel zijn. Haar gevoelens zaten zo onder haar huid, en alles wat ik tegen haar zei, begreep ze echt. De scènes kwamen altijd tot leven omdat Ana erbij was.”

“Onze film is niet lineair of conventioneel; het is bedoeld als een zintuiglijke en emotionele ervaring”, zegt de Armas. “De film beweegt mee met haar gevoelens en haar ervaringen. Er zijn momenten dat we in haar lichaam en geest zijn, en dit geeft het publiek de kans om te ervaren hoe het was om Norma en Marilyn tegelijkertijd te zijn.”

Hoewel er vooral gesproken wordt over Blonde’s NC-17 (18+)-classificatie, zei Dominik dat de grotere en complexere thema’s van het materiaal – de menselijke kosten van het Hollywood-systeem, de kracht en gevaren van vrouwelijke seksualiteit, de levenslange impact van jeugdtrauma – een onwankelbare aanpak vereisten.

“De film is oprecht. Het is met liefde gemaakt. Het is gemaakt met goede bedoelingen. Maar het is tegelijkertijd vol woede”, zegt Dominik, “Ik lijk mezelf in situaties te brengen waarin mensen me als provocerend beschouwen, maar het is nooit wat ik probeer te doen. Ik probeer het gewoon zo duidelijk mogelijk te zeggen. Het is mijn ambitie om je verliefd te laten worden op Marilyn.”