Wat iedere man kan leren van Navy SEALS

Wat elke man kan leren van de Navy SEALS over doorzettingsvermogen en mentale weerbaarheid

Generaties lang hebben de US Navy SEALS (zee, lucht en land) de norm bepaald voor speciale militaire operaties. Deze mannen zijn vertrouwd voor de zwaarste missies en zijn net zo berucht als hun training, die begint op Naval Amphibious Base Coronado voor de kust van Californië.

Basis Underwater Demolition/SEAL-training, of kortweg BUD/S, is de smeltkroes waarin SEALs worden gemaakt, maar het 24-weekse traject, de eerste die SEAL-kandidaten moeten doorstaan, is eigenlijk slechts een vijfde van de bijna tweeënhalf jaren die het duurt voordat een man op zijn eerste missie gaat.

De eerste fase, BUD/S, beoordeelt het uithoudingsvermogen en de conditie van de kandidaten, de watervaardigheid, kameraadschap en doorzettingsvermogen, met als hoogtepunt ‘Hell Week’. Deze uitdaging houdt mannen al jaren in de ban, en met een goede reden: van een gemiddelde klas van 170 personen halen er ongeveer 30 week vijf. Zo’n ernstige uitputting van sommige van de sterkste mannen ter wereld is op zichzelf al opmerkelijk, maar hun dagelijkse beproevingen zijn iets dat je moet zien om het te geloven.

Darren McBurnett, 50 jaar, een 24-jarige SEAL-veteraan, weet het als geen ander. Hij heeft zijn eigen BUD/S overleefd en keerde daarna terug om de ervaring als fotograaf en instructeur voor zijn pensionering in 2017 te documenteren. Hij was getuige van wat nodig is om misschien wel de meest extreme militaire selectie ter wereld te overleven. “Iedereen wil op vrijdag een Navy SEAL zijn in de kroegen”, zegt McBurnett. “Als je eenmaal binnen bent en je realiseert hoe moeilijk het is, gaat dat allemaal weg.”

McBurnetts eerste boek, Uncommon Grit, volgt de eerste vier weken van Navy SEAL BUD/S-training. Gedurende 12 maanden vastgelegd en met meer dan 22.000 foto’s, was hij een man die bezeten was – een camera in elke hand, die achter, naast en voor de meest ambitieuze mannen in het Amerikaanse leger rende.

Hij herinnert zich dat hij door boten werd overreden en op een gegeven moment een dure camera-installatie uit zijn handen werd geslagen en op de bodem van de zee viel. Maar hij is gewend om met tegenslag om te gaan, een verhaal dat hij vertelt door middel van afbeeldingen in Uncommon Grit. Hij sprak met Men’s Journal om te bespreken wat hij onderweg heeft geleerd – en wat u moet weten – over het reageren op de obstakels die u in het leven tegenkomt.

1. Stop de uitvluchten

McBurnett zag een patroon tijdens het trainen en opnieuw bij het documenteren van kandidaten: “Velen zoeken uitvluchten”, zegt hij. Om het programma te verlaten, moeten alle kandidaten de bel luiden en hun reden voor vertrek vermelden op hun exit-papieren. “De grootste, de meest voorkomende is: ‘Deze baan is niets voor mij.’

“Ja, deze baan is voor jou”, zegt McBurnett, “maar je kwam nooit ver genoeg om te zien of je het leuk vond of niet.” Waar ze nee tegen zeiden, was het fysieke ongemak dat nodig is om een SEAL te worden – de training in de vroege ochtend, het koude water, de blaren die zo ernstig zijn dat “stukjes huid eraf vallen”.

Om alle “coole” dingen te doen, zoals het afvuren van geavanceerde wapens en uit vliegtuigen springen, moest je omgaan met het ongemak op de korte termijn – en de meeste kunnen dat niet. “De meesten stoppen meteen als het moeilijk wordt. Dat soort mensen willen we niet.” Doorsta deze zware ontberingen. Die volharding zal altijd tot grotere dingen leiden.

2. Leg de lat hoger

Wanneer andere kandidaten, mannen zien stoppen, is er een naar binnen gerichte, zelfmedelijdende blik die zich als vergif verspreidt. Zodra dat zaadje is geplant, is het gemakkelijk om dezelfde route te volgen. Het werk van McBurnett en andere instructeurs was om te motiveren door nog meer lijden toe te voegen. Het lijkt misschien contra-intuïtief, maar door een neerwaartse spiraal te veroorzaken, kan het iemand terugschrikken in de teammentaliteit.

Remediërende training, zoals duizenden push-ups doen, is op zich geen straf. “Het is om hen te laten weten:” Je had nog steeds de energie om door te gaan.” In het ideale geval is het om uit de eerste hand aan te tonen dat er altijd meer in de tank zit – een paar extra herhalingen, een snellere ronde. Dat vuurt ze op, om te zien hoeveel ze kunnen hebben. Het is wat de mannen scheidt die een slechte dag hebben – en iedereen heeft een slechte dag, wat geen fatale toestand is – van degenen die niet de mentale kracht hebben die nodig is om een SEAL te zijn.

3. Geloof in je innerlijke doorzettingsvermogen

“Af en toe zie je van die eenhoorns opduiken”, zegt McBurnett. Het zijn de mannen die onlogisch sterker lijken te worden als ze door BUD/S gaan. Maar ze zijn zeldzaam. Het zijn de jongens die eruitzien als Spartan warriors in de film 300 – degenen die de snelste baantjes op de hindernisbaan klokken, de runs leiden en baantjes trekken rond hun leeftijdsgenoten – die vrijwel onmiddellijk afhaken bij het bereiken van Hell Week.

Haal warmte, slaap, reinheid en zelfs lucht weg, en, om een liedje van Johnny Cash te parafraseren: ‘Wat gaan die spieren doen?’ De realiteit is dat als het moeilijk wordt, de ware maatstaf – de ongewone grit(doorzettingsvermogen) – van een mens naar buiten komt. “Het is de mentale oorlog tussen de oren”, zegt hij, dat is het belangrijkste kenmerk van elke SEAL-kandidaat.

4. Gebruik je team

Gewoon de Hell Week halen, een benaming voor de vijf en een halve dag in de vierde week van BUD/S-training, is een prestatie. Maar om zijn hoogtepunt te bereiken, is meer nodig dan alleen een push-up maniak of een gedeeltelijke vis te zijn. “Je hebt dat gevoel van teamwerk nodig”, zegt McBurnett, wat je motiveert om door je eigen pijn en slaapgebrek te dringen en om de mannen links en rechts van je te geven. “Dan begin je je te ontwikkelen”, voegt hij eraan toe. “Je slaagt als een team en je faalt als een team.”

Meer dan conditionering, meer dan het bezit van een aantal van de meest geavanceerde uitrustingen, is het deze eigenschap die zowel generaties lang SEALs heeft gedefinieerd als hun successen blijft voeden. Het is waar, zegt hij, er is een lange weg van training voor de boeg na Hell Week, maar als je het kunt halen, heb je aangetoond dat je dit cruciale hulpmiddel in je gereedschapsset bezit – en dat is een begin.

De foto’s zijn visceraal en grimmig en bezitten een pakkende schoonheid die zelfs de gewone man kan bewonderen. “Ik wilde niet dat dit een Navy SEALs-boek zou zijn. Daar ging het niet over”, zegt McBurnett. In plaats daarvan onderzoekt hij een relatief korte en intense periode, de uitdagingen waarmee hij wordt geconfronteerd en de geleerde lessen. “Het is de gewone man die het ongewone doet”.